Lianne Rebel wilde van kleins af aan juf worden, maar had het idee dat dit voor haar niet was weggelegd. “Ik dacht: dan moet je heel veel theorie doen en daar was ik helemaal niet van. Ik was van het creatieve. Ik had ook een taalontwikkelingsstoornis en dacht dat je daarmee nooit de pabo zou kunnen doen.”

Na het vmbo ging ze naar het mbo om grafisch vormgever te worden.
“Toen ik daarmee klaar was, was er een banencrisis en kwam ik niet als grafisch vormgever aan de bak. Ik dacht: dan kan ik nu beter een hbo-studie gaan doen. Omdat het lesgeven toch nog steeds in mijn hoofd zat, werd het de opleiding voor docent beeldende kunst en vormgeving. Het was een heel leuke studie. De theorie was voor mij best pittig, maar de meeste vakken waren praktijkgericht. En dingen als lesstof ontwikkelen of creatief bezig zijn, gingen bij mij vanzelf.”

Na haar afstuderen gaf Lianne korte tijd les op de middelbare school.
“Ik kreeg daar alleen totaal geen energie van. Ik dacht: is dit het nou, dat lesgeven? Het was denk ik ook de doelgroep die niet bij mij paste, vmbo-bovenbouw. Al snel ben ik weer geswitcht naar grafisch vormgeven. Ik heb bij twee bureaus gewerkt. Maar het ging nog steeds niet goed in de grafische sector. Het eerste bedrijf waar ik werkte ging failliet en het tweede bijna. Voor mij een signaal dat ik toch iets anders moest gaan doen.”

Een vriendin die ook in het onderwijs werkte, vertelde Lianne over het zij-instroomtraject.
“Ze zei: ‘Ik denk echt dat jij dit kunt! Je moet het proberen’. Door haar heb ik die stap gezet. Ik ben naar verschillende scholenstichtingen gegaan om te praten over de mogelijkheden. Dat was in 2019. Er was al wel een lerarentekort maar het was nog niet zo nijpend als nu, dus de mogelijkheden waren er ook lang niet overal. Toen kwam ik bij de VPCBO Ichthus in Huizen. Ik ben zelf een Huizer, kende het bestuur ook en zei: ‘Luister, ik wil dit echt heel graag. Ik ga ook bewijzen dat ik dat kan. Ik wil voor de klas staan’. Ze zeiden: ‘Oké, jij hebt zo’n passie voor het vak. We geven je die kans’.”

Omdat Lianne een geschiktheidsonderzoek moest doen en het daarbij handig was om onderwijservaring te hebben, startte ze op PCBS Rehoboth in Huizen als leraarondersteuner.
“Ik werkte toen (en nog steeds trouwens) in een heel fijn team waarvan ik heel veel steun kreeg. Na drie maanden als leraarondersteuner heb ik mijn geschiktheidsonderzoek gehaald. Daarna ben ik begonnen als leerkracht en tegelijkertijd moest ik de lerarenopleiding aan de Marnix Academie gaan volgen. Omdat ik mezelf ook financieel moest kunnen redden, werkte ik vier dagen in de week als leerkracht. Dat was zwaar. Ook omdat het zij-instroomtraject vrij nieuw was en je vaak toch zelf dingen moest uitzoeken of omdat er weer iets veranderde. Dankzij mijn coach ben ik door die studietijd heen gekomen.”

Lianne is inmiddels afgestudeerd en staat fulltime voor groep 5 van de Rehoboth.
“Ik ben met de leerlingen meegekomen van groep 4 naar 5 en dan bouw je echt een band met ze op. Ik ben op school samen met een collega ook ICT’er, daarin kan ik mijn oude talent kwijt. Maar ik stop mijn creativiteit ook in mijn lessen. Voor sommige kinderen kunnen lesmethodes wat al te theoretisch zijn. Als je er meer creativiteit in stopt, werkt het voor die kinderen ook beter. Wat ik lastig vond als kind, wil ik nu als leraar toegankelijker maken.”

Het werken in het onderwijs heeft natuurlijk ook zijn lastige kanten.
Ik vind het leuk om in allemaal werkgroepen te zitten, maar je vindt er bijna de ruimte niet voor. Ik geef van negen tot twee les. Daarna spreek ik vaak nog even met ouders op het schoolplein of in de klas. Dan is het nakijken, toetsen voorbereiden, lesmethode bekijken en eventueel alternatieven zoeken als het niet helemaal past. Dat is allemaal leuk, maar wel heel veel werk en alles wat er gebeurt moet je administratief verwerken. Als je een klas hebt waar heel veel loopt, bijvoorbeeld de een heeft dyslexie en bij de ander speelt een niet-veilige thuissituatie, dan moet je heel veel stappen maken om een leerling de juiste hulp te geven. En daarna moet je ook dat allemaal administratief verwerken. Het zou fijn zijn als dat anders kon.”

Van jongs af aan wilde Lianne juf worden. Is het zo leuk als ze toen had gedacht?
“Het is sowieso een hele overwinning voor mij. Ik dacht dat ik dit niet kon, maar het is me gewoon gelukt! En ik heb hier echt de plek gevonden waar ik me helemaal thuis voel en waar ik heel veel energie van krijg. Toekomstplannen? Voorlopig gewoon lekker lesgeven. Ik mag eindelijk!”