Het carrièrepad van Jeanine Elders bracht haar steeds een stapje hoger, tot manager aan toe. Op een levensbepalend moment besefte ze dat dat niet was waar haar hart lag. Ze miste het contact met de werkvloer en maakte de overstap naar het basisonderwijs. Op de Augustinusschool in Hilversum managet ze nu als zij-instromer vijfentwintig zeer (inter)actieve kleuters.

“Ik heb vwo gedaan en vond dus dat ik moest studeren. Ik ben psychologie gaan doen. Naar Leiden vertrokken, op kamers gegaan, maar al na een paar maanden kwam ik erachter dat dat helemaal niets voor mij was. Ik ben gestopt en gaan werken bij de RVU (vroegere educatieve omroep, red.). In eerste instantie bonnetjes invoeren op een financiële afdeling. Maar ze hadden mensen tekort en ik werd bij de communicatieafdeling betrokken. Daar ging ik helemaal bloeien. Ik dacht: dit is leuk! Toen ben ik communicatiemanagement gaan studeren.”

Haar eindstage liep Jeanine bij Politie Nederland waar ze vervolgens jarenlang werkte en doorgroeide.
“Ik ben als communicatiemedewerker begonnen, opgeklommen en uiteindelijk als coördinator vertrokken. Alles wat daar tussenin zit heb ik ook zo’n beetje gedaan. Ik ben het langst politiewoordvoerder geweest en terugkijkend vond ik dat het leukst. Ik stond echt met mijn voeten in de klei. Ik had dan wel geen ‘blauwe achtergrond’ zoals dat dan heet, maar je bent in die functie met iedereen aan het werk en je krijgt wel alles mee. Hoe hoger je komt, hoe meer je aan het managen bent. Dus toen ik uiteindelijk in die coördinatorrol kwam, vond ik dat wel heel leuk, want ik ben ook heel ambitieus, maar ik miste het contact met de vloer.”

In de periode die volgde, gebeurde er veel in het leven van Jeanine. Haar twee dochters werden geboren, ze maakte de overstap naar Brandweer Gooi & Vechtstreek en werd twee keer ernstig ziek.
“Het krijgen van kinderen, ziek zijn, privéomstandigheden die ingrijpend veranderen. Het zijn allemaal zaken waardoor je heel erg gaat relativeren. Je krijgt te maken met grote levensvragen en wordt gedwongen daarover na te denken. Toen ik de tweede keer ziek was, was het niet direct duidelijk of het goed behandelbaar was. Ik heb in die onzekere tijd heel veel bij mijn dochters gezeten en naar hen gekeken. Hoe kwetsbaar is het leven en hoe onschuldig zijn jullie.
Ik ben er gelukkig heel goed uitgekomen en daarna gewoon weer naar mijn toenmalige functie als teamleider communicatie bij de brandweer teruggegaan. Maar achteraf bezien is die periode een kantelpunt geweest in mijn leven. Op de vraag: wil ik nog wel een managementfunctie bekleden, was het antwoord: nee ik wil meer output en resultaat zien.”

Zoals voor zoveel mensen was de coronaperiode een moment om na te denken en knopen door te hakken.
“Ik heb de directeur van mijn oude basisschool gebeld en hij gaf me de naam van degene die me meer kon vertellen over het zij-instoomtraject. Dat bleek mijn vroegere docent Engels te zijn. Hij zei: kom eens praten. Twee weken later liep ik mee op de Augustinusschool. Ik had een mooie en goedbetaalde baan. Als ik dat zou opgeven, moest ik wel zeker weten dat ik dit echt wilde doen. Tijdens de crashcourse die Alberdingk Thijm Scholen voor zij-instromers organiseert, word je in korte tijd ondergedompeld in een mogelijke nieuwe wereld. Daar kreeg ik zoveel energie van. En de bevestiging dat dit was ik wilde.”

Het geschiktheidsonderzoek waarbij je lessen moet geven en een bepaald aantal uur meeloopt, deed Jeanine in groep 7 naast haar baan bij de brandweer. In september 2021 startte ze aan de Hogeschool Utrecht en op de Augustinusschool als zij-instromer.
“Die twee jaar van werken en studeren waren heel pittig. Ik moest vier dagen werken om het financieel te redden en ging in het begin twee avonden per week naar de HU. Later krijg je iets meer vrijheid om te bepalen wanneer je welke vakken volgt. Maar het is gewoon zwaar en daar moet je je niet in vergissen. Je gaat wel iets aan. Je doet het er niet zomaar even bij en je sociale leven moet je op een laag pitje zetten. Maar ik bleef die energie houden en heb nooit gedacht waar ben ik aan begonnen. Vanaf dag één had ik gevonden wat ik zocht.”

Jeanine dacht dat ze echt een bovenbouw-leerkracht wilde worden, maar blijft voorlopig bij de kleuters.
“Ik heb nu twee jaar een kleuterklas gehad en blijf hier ook nog even. Wat ik vooral heb geleerd is dat bij het jonge kind, dus tot ongeveer zeven jaar, de ontwikkeling zo ontzettend hard gaat. Wat ik voor mezelf als streven heb, is om me daar nog meer in te verdiepen. Zodat je, voor welke groep je ook staat, die basis goed kent en weet waar je op door moet borduren. We zijn hier in de kleuterbouw ook gestart met de implementatie van het onderwijsconcept IEYC (International Early Years Curriculum, red.) en daar heb ik mijn rol in gepakt. Ik vind het heel leuk om dat komend jaar ook nog door te trekken. Verder ga ik nu echt mijn eigen klas draaien, zonder de coachende dubbeldag die ik de afgelopen twee jaar met een collega draaide. Dus dat gaat ook veel nieuwe dingen brengen.”

De wereld van de zij-instromer
“Het is leuk dat je als zij-instromer andere expertises meeneemt. Ik heb een communicatie achtergrond, dus daarin kan ik adviseren. Zo heb ik meegedacht in het missie/visie traject dat startte toen ik hier net op school kwam. Mijn laatste functie was echt bestuurlijk. Dan kom je hier en dan is het veel praktischer allemaal, makkelijker, sneller. Je moet wel van aanpakken houden. En ja dat betekent soms ook 60 boekjes printen en nieten. Wat ik echt onderschat had, is dat er heel veel tijd zit in administratie. Het is zo belangrijk dat je als leerkracht je tijd kunt steken in een goede lesvoorbereiding. Net als met IEYC, daar willen we onze tanden inzetten, maar tijd is soms wel een vijand.”

Klassenmanager
“Ik krijg nog wel eens de vraag: maar mis je het management niet? Daar zit toch jouw kracht? Maar dat soort vaardigheden kan ik bijvoorbeeld in IEYC kwijt en in de leerlingenraad die ik heb opgepakt. En je moet je niet vergissen: als je een klas draait manage je iedere dag je eigen bedrijfje. Vijfentwintig interactieve individuutjes.
Het gevoel dat ik had toen ik naar mijn dochters keek en hun kwetsbaarheid zag, zie ik ook bij mijn leerlingen. Ze zijn zo puur en op deze leeftijd heeft alles zo’n impact. Je kunt ze heel veel meegeven en ik hoop dat ik dat op mijn manier kan blijven doen.”