Jeffrey van As: “Wat ik vroeger wilde worden? Wij hadden in de familie een groothandel in vis. Het idee was dat ik een rol zou gaan spelen in het familiebedrijf en daar eventueel in door zou groeien. In mijn kinderlijke optiek betekende dat, dat ik directeur zou worden. Daar was ik later wat realistischer in, maar hier is zeker mijn studiekeuze op gebaseerd. Ik heb bedrijfskunde gestudeerd en ben daarna de voedselsector ingegaan.

Ik heb verschillende functies gehad, maar het was het gewoon allemaal net niet. De studie vond ik echt heel interessant. En ik kan ook nog steeds heel enthousiast worden als het over levensmiddelen gaat, maar ik kwam er op een gegeven moment achter dat ik uit het werk geen plezier haalde. Ik had het gevoel: als ik harder werk, doe ik dat alleen voor mijn baas. Niet voor iets wat ik leuk of belangrijk vind.

Toen ik me dat realiseerde, ben ik gaan bedenken waar ik wel enthousiast van word. Ik deed jeugdwerk vanuit de kerk en ik heb een aantal zomers als zeilinstructeur gewerkt. Van het werken met kinderen en jongeren krijg ik altijd heel veel energie. Daarnaast wil ik mijn creativiteit kwijt kunnen in mijn werk. En mensen begeleiden of coachen, bijdragen aan hun ontwikkeling, vind ik heel mooi. Ik had nooit eerder aan het onderwijs gedacht, maar daarin kwam alles voor mijn gevoel samen.”

Vooroordelen over speciaal basisonderwijs
“Ik ben me gaan inlezen over de mogelijkheden en ik heb op drie basisscholen een dagje meegelopen. Toen viel alles echt op zijn plek: dit is wat ik wilde. Iemand die ik kende en ook zij-instromer was, zei: kom ook eens bij mij op school kijken. Dat was De Wijngaard, een school voor speciaal basisonderwijs. Ik dacht: dat trekt mij helemaal niet. Ik had heel veel vooroordelen. Ik ben toch gaan kijken, maar eigenlijk uit een soort beleefdheid naar hem.

Mijn idee was dat kinderen op het speciaal basisonderwijs heel erg moeilijk zijn. Dat ze een soort gedrag vertonen waar ik helemaal niet mee om zou kunnen gaan. Maar toen ik een ochtend meekeek in de klas, was ik om. Het was een groep leuke kinderen die gewoon net wat meer aandacht nodig hebben in het onderwijs. Dat je ze die aandacht ook kan geven, omdat de groepen kleiner zijn en er veel meer begeleiding omheen staat, sprak me ontzettend aan. Zo is het balletje gaan rollen en sta ik nu ook voor de klas bij SBO De Wijngaard.

Wij bieden speciaal basisonderwijs. De kinderen die hier op school zitten, vallen uit op het regulier basisonderwijs, bijvoorbeeld omdat ze het cognitief niet bijhouden of omdat ze een bepaalde gedragsstoornis hebben of er een trauma is vanuit de thuissituatie. We bieden hetzelfde aan als in het regulier onderwijs, maar op een vertraagde manier met meer maatwerk voor het individu.

In mei 2023 ben ik begonnen als leraarondersteuner. Tegelijkertijd heb ik het geschiktheidsonderzoek gedaan wat nodig is om toegelaten te worden op de lerarenopleiding. Voor het geschiktheidsonderzoek moet je ook een proefles geven. Ik was blij dat ik als leraarondersteuner al wat vlieguren had kunnen maken voordat ik die les moest geven. Ik ben toegelaten tot de Marnix Academie en sinds dit schooljaar sta ik voor groep 7/8. Ik geef vier dagen in de week les, een dag besteed ik aan mijn huiswerk en een avond per week ga ik naar de opleiding.”

Leren in de praktijk
“De lerarenopleiding is niet specifiek gericht op speciaal onderwijs. De extra aspecten die hier bij komen kijken leer je van collega’s. Je bent echt aan het leren in de praktijk. Ik sta sowieso nu nog met een collega voor de klas. De afspraak is dat je drie tot zes maanden als duo de klas draait. Dat bouwt zich langzaam af, maar zeker in het speciaal onderwijs kun je niet zomaar in je eentje voor de klas gaan staan. Ik krijg veel waardevolle feedback van mijn ´duo´. En we hebben hier op De Wijngaard een hecht team. Je kunt je verhaal kwijt, krijgt advies hoe je een volgende keer een bepaalde situatie anders aan kunt pakken.

Ik heb het enorm naar m’n zin. Hoe kort ik hier ook pas werk: dit is de plek waar ik in ieder geval de komende jaren wil zijn. Het is zo leuk om met kinderen te werken: het enthousiasme dat ze hebben, hun blik op de wereld, de energie die ze geven. Je bent een klein bouwsteentje in de ontwikkeling die zij doormaken. Je helpt een beetje mee dat ze uiteindelijk worden wie ze zijn en een bijdrage kunnen leveren aan de maatschappij. Dat vind ik heel mooi.

Wat ik nu nog wel eens lastig vind, is dat je streng moet zijn. Of misschien is daadkrachtig een beter woord. Ik wil soms te lief zijn, terwijl het juist belangrijk is duidelijke kaders te stellen. Daar groei ik stap voor stap in. En natuurlijk kom je soms gedrag tegen waarbij je niet direct weet wat de juiste manier van reageren is. Dat leer ik in de praktijk. De Marnix Academie is ook heel praktijkgericht. Je hebt weinig colleges. Het gaat er met name om dat je zelf de theorie bestudeert en toepast in praktijkgerichte opdrachten. Dat is prettig.

Iedereen die erover denkt om het onderwijs in te gaan, moet gewoon gaan kijken. Scholen ontvangen je graag. En: zet je vooroordelen over het speciaal onderwijs opzij.”